سلام

زندگی خیلی سخته، خیلی سخت.

محکم و استوار باقی موندن خیلی سخته، خیلی سخت.

مخصوصا وقت هایی که هیچی اونجوری که میخوای نیست، خیلی سخته امیدوار بمونی، ایمان خودت را حفط کنی و لبخند بزنی.

تازه باید مراقب باشی که کسی هم متوجه ناراحت بودنت نشه.

همیشه فکر می کنیم در بدترین روزهای زندگیمون هستیم ولی مدتی نمیگذره که وضعمون از اینی که الان هست هم سخت تر میشه.

 

امروز یکی از دوست های قدیمیم زنگ زد. گفت مادرش دو سال پیش فوت کرده. خیلی ناراحت شدم.

زندگی همینه، روزهای سخت و ناراحت کننده. نمیگم که همش اتفاقات بده، اتفاقات خوب هم هست ولی من واقعا فکر می کنم سختی ها بیشتره.

 

به دوستم گفتم: خدا منو فراموش کرده. گفت: خدا هیچوقت ما را فراموش نمیکنه.

 

واقعا خدا منو فراموش نکرده؟؟؟؟؟ پس چرا من هیچ نشونه ای نمیبینم؟؟؟؟

 

 


مشخصات

آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها